Zo lang geleden dat ik dichtte
om zo emoties te verlichten.
Om in woorden te vangen
een ongekend verlangen.
Zo lang geleden dat ik rijmend schreef
over wat in de stilte achterbleef.
Wat heb ik veel gedichten geschreven
toen ik jonger was.
Maar het einde van mijn puberteit
betekende eigenlijk ook zo'n beetje
het einde van mijn 'dicht'-tijd.
Niet dat er daarna niets meer was
om over te dichten,
maar
eenmaal uit de puberteit
beleefde ik de emoties toch wat minder intens ;)
Zo nu en dan
is er echter ineens een sprankje inspiratie
wat graag op papier gevat wil worden.
Zoals ook de woorden
bovenaan deze blogpost.
Ik geniet ervan als het gebeurt
en besloot daarom
het hier ook maar eens te delen.
Wie weet kun jij er ook van genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten